Na ulazu u živopisno selo Ljubenić, u blizini istoimene planine, više od 65 imena je ispisano na spomeniku podignutom u znak sećanja na živote izgubljene 1. aprila 1999.

U ranim jutarnjim časovima tog prolećnog dana, srpske snage su opkolile celo selo koje se nalazi na 10 kilometara od Peći, spremajući se da ga etnički očiste. Postrojili su muškarce iz sela, okupili ih na jednom mestu i pobili, dok su žene i deca primorani da se kreću ka albanskoj granici iz pravca Đakovice. Za preživele meštane, ovo je drugi put da su bili svedoci teških ratnih zločina. Dvadeset i petoga maja 1998. Ljubenić je bio poprište drugog masakra koji su počinile srpske snage.

Leševi većine žrtava iz ljubenićkih masakara pronađeni su na raznim lokacijama u selu, na grobljima u Peći, dok su brojni drugi nađeni u masovnim grobnicama u Batajnici, na obodima Beograda. Međutim, više od 10 meštana se i dalje vodi kao nestalo, među kojima i suprug Kumrije Jahmurataj, koji je ubijen u masakru od 1. aprila. Istovremeno, posmrtni ostaci njenog svekra počivaju na seoskom groblju od 2005, kada su vraćeni iz Batajnice zajedno sa više od 800 drugih osoba — sve žrtve raznih masakara počinjenih tokom rata.

Iz svog doma u Ljubeniću, Kumrija za Kosovo 2.0 govori o naporima koje je uložila da pronađe nestale, o gubitku i preživljavanju tokom rata na Kosovu.

—

Ovaj podkast je pripremljen uz finansijsku podršku Europske unije. Sadržaj podkasta je isključiva odgovornost organizacije Kosovo 2.0 i Centra za humanitarno pravo Kosova te nužno ne odražava stavove Europske unije.