Ishte koncerti i muzikës metal Night of the Living Dead 2019 në Prishtinë, dhe krejt çka ia dola të gjeja për ndejën ishte një maskë veneciane, suvenir nga aeroporti, me shkëlqime si dritat vezulluese të klubeve kitsch të Prishtinës, në të cilat kurrë s’kam hyrë, e ku thuhet se shishet e shtrenjta të shampanjës bëhen copa nëpër dyshemenë e seksionit VIP.

Këtu, për dallim, në një ngjarje si tip Halloween-i, isha e rrethuar nga burra flokëgjatë, e të gjithë ishim të djersitur në një garazh kundërmues afër stacionit të autobusëve të qytetit. Shishet bosh në dysheme këtu kishin qenë të mbushura me birrë, jo shampanjë.

E vetmja vajzë tjetër në shutke ishte për mua e panjohur, e veshur me një xhaketë lëkure dhe një qafore gjemba-gjemba. Më kapi për krahu për t’iu bashkuar në tundjen e kokës për bendin më shpërthyes heavy metal kosovar, Frisson. Ne tundnim qafën bashkë nën muzikën live, duke krijuar një lidhje si të ishim njohur prej vitesh.

Qe çka mund të bëjë muzika — transformuese si mallkim djalli a shigjetë Kupidi, të lexon, të merr, të dërgon në tjetër planet.

Dhe nëse jeton në eksperimentin e Evropës për getoizim — pra në Kosovë — muzika mund të të vijë si dielli për Supermenin në një det plot kriptonit. Për ata që nuk i kapin metaforat prej stripave: do t’ju ringjallë kur askush nuk mund t’jua ndiejë pulsin. Dhe ndoshta mbasi muzikantët e dinë se sa fuqi kanë këto rreze dielli për mbijetesën e tyre emocionale, skena jonë muzikore vendore ka lulëzuar si asnjë tjetër komunitet artistik a kulturor në vendin tonë, ngjitës për çdo çarje në secilin prej nesh.K

Imazhi i ballinës: Majlinda Hoxha / K2.0.