Natyrën që (nuk) e duam
Sharri dhe Bjeshkët e Nemuna mes mbeturinash.
Sharri dhe Bjeshkët e Nemuna, dy zona të mbrojtura si parqe kombëtare, janë simbole të natyrës së bukur të vendit. Por, megjithëse do të duhej, ky status nuk po i mbron nga ndotja e vazhdueshme.
Në vend të rrëfimeve për pyje të gjelbëruara dhe lumenj të kristaltë, pamjet në këto parqe gjatë ditëve të verës na shtyjnë te rrëfimi për pyje të mbushura me mbeturina dhe lumenj ku uji rrjedhë përmes mbetjesh të çfarëdollojshme.
Nëpër grykat dhe shpatet ku rrjedhin përrenjtë, qeset, shishet e produktet e tjera të plastikës i janë mveshur peizazhit. Në vend të zogjve dhe gjetheve, syri kap grumbuj të mbeturinave të shpërndara gjithandej nëpër pyje, qese plastike të varura në degët e pemëve, shishe të ngulitura mes rrënjëve, ndërkaq goma të veturave gjenden aty-këtu mbi shtratin e lumenjve.
Dimrit, bora e mbulon përkohësisht këtë pamje që shkaktohet nga faktori njeri. Megjithatë, sapo të shkrijë dëbora e koha fillon të nxehet, mbeturinat dalin në sipërfaqe dhe shfaqin përgjegjësinë e secilit: vizitorëve, bizneseve dhe institucioneve përgjegjëse. Stina e verës nxjerr në pah fytyrën e vërtetë të parqeve nacionale, sikur në Brezovicë e Prevallë të Sharrit, ashtu edhe në Rugovë.
Vizitorët që shfrytëzojnë këto parqe për freskinë dhe natyrën e bukur që ofron, lënë pas mbetje ushqimi e pijesh. Ndërmarrjet publike që obligohen t’i mirëmbajnë këto parqe nuk e kryejnë punën e tyre. Shumë kontinierë mbushen përplot dhe nuk zbrazen me javë të tëra. Shpesh, vetë ato shndërrohen në deponi të hapura, nga të cilat, herë me ndihmën e kafshëve, e herë të erës, mbeturinat shpërndahen në çdo drejtim.
Çdo rrjedhë uji që bart plastikë e kanaçe, çdo stacion autobusi i mbuluar me mbeturina, çdo grumbull plehrash e papastruar, e bën të qartë se kjo nuk është thjesht çështje e mungesës së kontinerëve apo të pastrimit të rregullt. Është mungesë e përgjegjësisë individuale për hapësirën publike, përcjellë nga dështimi institucional.
Në Sharr dhe në Bjeshkët e Nemuna, aty ku qytetarët shkojnë të kërkojnë freski dhe qetësi gjatë verës, rrëmuja e mbeturinave shpërfaq realitetin e mjerueshëm të parqeve nacionale.
Dhe pyetja që mbet pezull mes freskisë që ofrojnë këto parqe dhe mbeturinave që përcjellin hapat, është e thjeshtë: Si mund të flasim për bukurinë e natyrës, kur e mbulojmë me mbeturina?
Dëshironi të mbështetni gazetarinë tonë?
Në Kosovo 2.0, përpiqemi të jemi shtyllë e gazetarisë së pavarur e me cilësi të lartë, në një epokë ku është gjithnjë e më sfiduese t’i mbash këto standarde dhe ta ndjekësh të vërtetën dhe llogaridhënien pa u frikësuar. Për ta siguruar pavarësinë tonë të vazhdueshme, po prezantojmë HIVE, modelin tonë të ri të anëtarësimit, i cili u ofron atyre që e vlerësojnë gazetarinë tonë, mundësinë të kontribuojnë e bëhen pjesë e misionit tonë.
Anëtarësohuni në “HIVE” ose konsideroni një donacion.
-
-
- Ky artikull fillimisht është shkruar në shqip.