Skender Boshnjaku studirao je u Parizu. Jednog dana, dok je šetao duž obale rijeke Sene, na jednom zidu je ugledao natpis koji je glasio: “Tito assassin Ben Bella” (“Tito Ben Bellin ubica”). Tako se Boshnjaku još 1963. godine na jedinstven način povezao s grafitima, a ta veza se s vremenom još više produbila.
Međuetnički konflikt u bivšoj Jugoslaviji kulminirao je devedesetih godina, kada su na ovim prostorima izbili oružani sukobi. U to vrijeme, policija je vršila represiju nad lokalnim stanovništvom te su se, osim hapšenja, često dešavala i ubistva. Štaviše, etnička pripadnost bila je jedini razlog zbog kog su brojni građani i građanke isključivani iz obrazovnih i drugih javnih ustanova. Sve je ukazivalo na to da rat neće zaobići ni Kosovo.
Za Boshnjakua su vijesnici rata bili i mnogobrojni grafiti ispisani po Prištini. “Albanci i Albanke bili su na meti jezivih šovinističkih natpisa u kojima se pozivalo na njihovo istrebljenje”, prisjeća se.
