Që nga fillimi kur vendosa të punoja në temën e rinisë në Kosovë, e kisha bindjen se personazhet e përfshira në fotografitë do të ishin bashkëpunues dhe nuk do të ma ndalonin punën. Duke e marrë parasysh faktin se shumica e kosovarëve në moshën ndërmjet 15 dhe 25 vjet janë në pronësi të telefonave të mençur me qasje në internet dhe shumicën e kohës e kalojnë duke publikuar informata personale, për mua ishte e natyrshme se puna në këtë temë do të jetë e lehtë dhe e kapshme.
Para 10 vitesh kur Kosova u shpall shtet i pavarur, unë isha pjesë e dokumentimit të ngjarjeve të asaj dite. Atëbotë, të rinjtë e Kosovës ishin të mbushur me energji pozitive dhe mbanin shpresa për një të ardhme të ndritur, plot mirëqenie, dhe kishte ndjenjë bashkpunimi.
Gjatë kësaj dekade që nuk isha i pranishëm në Kosovë gjërat ndryshuan. E kuptova që asgjë nuk ishte më njësoj, as entuziazmi, as infrastruktura.
“Mos ma qit ftyrën në gazetë se kryt ta thej!”
Kjo fjali më përcolli thuajse në secilin rast. Reagimet ishin nga më të ndryshmet por gjithnjë agresive.
