Ngujimi i qytetarëve për muaj me radhë në fillim të pandemisë COVID-19, përkundër pasojave dërrmuese në shumë sektore, i dha ambientit pak pushim nga ndotja. Kufizimi i lëvizjeve dhe veprimtarive të ndryshme ekonomike e kufizoi edhe mundësinë për të ndotur. Megjithatë, kjo liri nga ndotja ishte e shkurtër.
Ulja e ndotjes ishte sidoqoftë pasojë e paqëllimshme e kufizimit të lëvizjes. Kjo sepse institucionet vazhdojnë të mos kenë qëllim mbrojtjen e mjedisit. Aktiviteti njerëzor dhe industritë e mëdha që funksionojnë si ndërmarrje publike ose janë të licencuara nga shteti, vazhdojnë të jenë kryefjalë e ndotjes në Kosovë.
Këto janë në qendër të kësaj eseje fotografike, e cila synon të dokumentojë ndotjen dhe degradimin e mjedisit nga industritë e ndryshme që drejtpërsëdrejti apo tërthorazi ndihmohen nga shteti. Neglizhenca shtetërore më së miri vërehet te këto lokacione në vijim, të cilat rrezikojnë të mbesin të padukshme për shumicën, por janë sfidë e përditshme e atyre që jetojnë në to.